هفدهمین کنگره بین المللی حقوق ورزشی با موضوع «منشور اساسی بین المللی ورزش، حقوق ورزشی و حقوق ورزشهای المپیک» از 27 سپتامبر 2011 و یا 5 مهرماه در مسکو برگزار می‌گردد.
به گزارش روابط عمومی کمیته ملی المپیک؛اولین بار ”حقوق ورزشی“ در برنامه گروه آزمایشی تربیت بدنی و ورزش دانشگاه آریستولیان تسالونیکی یونان در سال 1984 تدریس شد و نخستین کنگره بین المللی حقوق ورزشی در سال 1992 توسط مرکز آموزش حقوق ورزشی دانشگاه آتن به همراه نمایندگان یونان و دیگر کشورها برگزار شد و در این کنگره، جامعه بین المللی حقوق ورزشی بنا گذارده شد. در این راستا هفدهمین کنگره بین المللی حقوق ورزشی با موضوع «منشور اساسی بین المللی ورزش، حقوق ورزشی و حقوق ورزشهای المپیک» از 27 سپتامبر 2011 (مصادف با 5/7/90) در مسکو برگزار می‌گردد.
بیش از 40 موضوع در این کنگره مورد بحث و بررسی حقوقدانان بزرگ از کشورها و ملیت های مختلف قرار خواهد گرفت از جمله موضوعات موردبحث، بررسی نظم حقوقی فعالیت های ورزشی، ورزش حرفه ای و مشروعیت بین المللی ، فدراسیون‌ها و باشگاه های ورزشی، فعالیت های ورزش حرفه ای و حمایت از بازیکنان، حمایت‌های حق پخش برنامه های تلوزیونی، مقررات ضد دوپینگ، حل و فصل اختلافات ورزشی و دادگاه داوری ورزش، مبانی مشروع در اعمال بین المللی ورزش و .... می‌باشد.
دکتر نادرشکری، رئیس کمیسیون حقوقی کمیته ملی المپیک و مدرس حقوق ورزشی دانشگاه ، با ارائه مقاله ای تحت عنوانAnti – Doping Regulation and WADA code”")مقررات ضد دوپینگ و کدهای WADA ( به عنوان نماینده کشورمان در این کنگره شرکت و سخنرانی خواهند نمود.
دکتر شکری ضمن ارائه توضیحاتی پیرامون این کنگره بیان داشتند: « اهمیت ورزش در دنیای امروز غیر قابل بحث وورزش در شکل حرفه ای خود تفریح را برای جمع کثیری از شهروندان فراهم می کند که هم به صورت زنده و هم از طریق رسانه ها در اختیار همه قرار می‌دهد. یکی از جنبه های کلیدی ورزش در آمدهای ناشی از آن می‌باشد مبالغ بسیار زیادی در ورزشهای خاص سرمایه گذاری می شود و خیلی‌ها به دنبال کسب این درآمد هستند که کسب موفقیت ورزشکار تضمین کننده این درآمدها است. یکی از اثرات این مسئله افزایش فشار برای انجام وظایف آنها است که منتهی به بهبود عملکرد ورزش از طریق روشهای غیر قانونی و استفاده از مواد نیروزا می باشد.»
رئیس کمیسیون حقوق کمیته ملی المپیک اظهارداشت: «از دهه 1960 جامعه ورزشی شاهد دسته ای جدید از افرادی بود که بارژیم های ورزشی خاص که شامل رژیم‌های غذایی و دارویی بودند آماده سازی می شوند این موارد شامل داروهای غیر درمانی مانند استروئیدها و محرک ها بودند اما تغییرات بسیار شدیدی در دهه 70 همراه با پیدایش داروهایی که قادر بودند عملکرد ورزشی را توسعه بدهند صورت گرفت. زمینه های این داروها به صورت دوپینگ خونی بودکه به صورت ترانسفوژن خون ورزشکاران در دهه 1970 صورت می گرفت و کمیته بین المللی المپیک درسال 1986 تنها به ممنوع سازی این پدیده اکتفاء کرد. شیوع دوپینگ در ورزش زمانی مورد تأکید قرار گرفت که اولین مورد آن برتری همراه با شهرت فراوانی در رسانه ها به دست آورد یعنی زمانی که نتیجه تست قهرمان دو سرعت آقای بن جانسون کانادایی در دو صد متر مسابقات (المپیک 1998) سئول مثبت اعلام شده. همچنین گزارشات حاکی از آن است که تقریباً 7 درصد ورزشکاران استرالیایی که دررقابت های بین المللی شرکت داشتند از مواد نیروزا استفاده کردند.
در فوریه سال 1999 با حمایت های کمیته بین المللی المپیک به جهت نیاز فوری به اقدام با هدف هماهنگ سازی مبارزه بین المللی با دوپینگ درورزش سازمان جهانی ضد دوپینگ WADA تأسیس شد.
WADA با وجودپیدایش در IOC (کمیته ملی المپیک) به عنوان یک سازمان مستقل و خصوصی عمل می‌کند که وظیفه او تدوین نظام نامه مبارزه با دوپینگ با هدف هماهنگ سازی مقررات ضد دوپینگ در سطح جهانی است. نظامنامه اصلی WADA که در سال 2003 به تصویب رسید از دو مؤلفه اصلی تشکیل می‌شود.
1- لیستی از جرائم دوپینگ
2- تعدادی از محرومیت هایی که در شرایط محکومیت ورزشکاران به ارتکاب چنین جرایمی با آنها روبرو می شوند.
رایج ترین جرایمی که در این حوزه وجود دارد مقررات مربوط به لیست ممنوعه است. لیکن به دلیل ناکامی WADA در اعمال مقررات خود، نظامنامه 2009 را تصویب نمود که نظامنامه جدید WADA بسیار فنی و مفصل است و به دلیل تغییرات به وجود آمده نظامنامه 2009 نسبت به همتای قبلی خود (2003) نیاز به بررسی و تفسیر و تنقیح دارد.»
دکتر شکری دراین رابطه خاطرنشان کردند که با تهیه مقاله ای در این خصوص به موضوع قوانین و مقررات سازمان جهانی ضد دوپینگ WADA پرداخته و با ارائه این مقاله در هفدهمین کنگره بین المللی حقوق ورزشی مسکو شرکت خواهم کرد.