انجمن کمیته های ملی المپیک افریقا (آنوکا)، ابتکار اهدای جوایز نقدی در المپیک 2024 پاریس توسط فدراسیون جهانی دومیدانی را "نفرت انگیز" توصیف کرده است چراکه سباستین کو، رئیس این نهاد بین المللی در خصوص این تصمیم با کسی مشورت نکرده است.
به گزارش روابط عمومی کمیته ملی المپیک و به نقل از اینساید د گیمز، رئیس فدراسیون جهانی دوومیدانی در اقدامی بی‌سابقه در بین فدراسیونهای ورزشی، برخلاف تصور عاشقانه بارون پیر دو کوبرتن از بازی‌های المپیک مدرن، هفته گذشته تصمیم گرفت اعلام کند که دارندگان مدال طلای دوومیدانی در پاریس 2024 مبلغی بالغ بر 50هزار دلار دریافت خواهند کرد.
مجموع مبلغ جایزه 2.4 میلیون دلاری از محل تخصیص درآمد کمیته بین المللی المپیک که فدراسیون هر چهار سال یک بار دریافت می کند، تامین خواهد شد. دو و میدانی به طور سنتی ورزش اصلی در المپیک است و بسیاری از ورزشکاران، مانند کارستن وارهولم، دارنده مدال طلای المپیک در 400 متر با مانع مردان، از این تصمیم استقبال کرده اند.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: "صادقانه بگویم، هر چیزی که از نظر جایزه ارائه شود برای ورزشکاران خوب است، انگیزه است".سباستین کو، که خود دو قهرمان المپیک در 1500 متر در دهه 1980 بود، اذعان داشت که ورزش او مدتها آماتور نبوده است "بنابراین بسیار مهم است که این چشم انداز در حال تغییر را تشخیص دهد".با این وجود، انتقاد سازمانی به این تصمیم، حداقل تند بوده است. آیا با چشمداشت رئیس بریتانیایی دومیدانی جهانی به ریاست کمیته بین المللی المپیک که توماس باخ قرار است سال آینده آن را ترک کند، یک استراتژی سیاسی می تواند نقش داشته باشد؟.
مایکل پین، مدیر سابق بازاریابی IOC معتقد است که "اگر این یک ترفند رئیس باشد، مدال طلا برای یک گل به خودی است"، وی خطاب به نشریه فرانسوی زبان گفت: " روسای ناراضی فدراسیون ها و سایر اعضای IOC هستند که رئیس بعدی المپیک را انتخاب می کنند". تصمیم سباستین کو از سویی واکنش آسویف را نیز بدنبال داشته است: "این تصمیم ارزش های المپیک و منحصر به فرد بودن بازی ها را تضعیف می کند. یک مدال طلای المپیک را نمی توان و نباید ارزش گذاری کرد. انجمن فدراسیونهای المپیکی تابستانی همچنین گلایه کرد که "قبل از اعلام نه اطلاع رسانی و نه مشورت شده است. مهم و منصفانه است که این موضوع از قبل با سایر عنوان کرد: "اکنون دیگر ورزش‌ها به وضوح تحت نظارت و یا حتی فشار ورزشکاران قرار خواهند گرفت که می‌گویند: «در مورد ورزش ما چطور، آن ورزش چگونه می‌تواند آن را انجام دهد و ما نه؟» این بحثی است که می توانیم داشته باشیم، اما باید آن را در زمان مناسب، در مکان مناسب و با هم مطرح کنیم."