میگویند حاج قاسم خوش نداشت مطلبی از او در جایی منتشر شود. حتی گفته میشود یک بار قرار بود شب شعری در وصف او برگزار شود ولی وقتی از این امر آگاه شد، قاطعانه با آن مخالفت کرد. حاج قاسم اغلب از دوربینها هم فراری بود و هر بار که عکاسی قصد ثبت تصویری از او را داشت مخالفت میکرد.
سال ۹۸ در چنین روزی خبر دردناک شهادت حاجقاسم سلیمانی مردم ایران را بهتزده کرد. محبوبیتش به قدری بود که مراسم وداع با پیکر او و شهیدان همرزمش، حضور چندمیلیونی مردم را به همراه داشت.
افراد با هر عقیده و تفکر سیاسی از هر قشر و گروه سنی برای بدرقه سردار شهیدشان به خیابانها آمده و به شیوه خود عزاداری میکردند؛ یکی علم میچرخاند، یکی سنج میزد، یکی بر طبل میکوبید و جمع کثیری هم پلاکارد به دست شعار سر میدادند.
سردار شهید قاسم سلیمانی یکی از چهرههای محبوب مردمی بود که البته در بین هنرمندان نیز جایگاه ویژهای داشت؛ به گونهای که بسیاری از هنرمندان و البته شعرا بدون اینکه کسی به آنها سفارشی کرده باشد، حتی در زمان حیات او برایش دست به خلق اثر میزدند.
از زمان شهادت حاج قاسم تا کنون آثار بسیاری از سرود گرفته تا سمفونی و مجسمه و نقاشی از او به صورت خودجوش خلق شده است؛ حاج قاسمی که گفته میشود حتی دوست نداشت عکسی از او در جایی منتشر شود.
میگویند که در مناطق عملیاتی همیشه از دوربین فراری بود و میگفت: «نگیر، نگیر!» اما وقتی موقعیتهایی مثل دیدار با خانواده شهدا پیش میآمد، رفتارش کاملاً تغییر میکرد و خودش دست دور گردن فرزند شهید مدافع حرم میانداخت و میگفت: «حالا بگیر.»
شهاب واجدی، یکی از عکاسانی که ۱۵ سال فرصت همراهی با حاج قاسم را داشته، درباره او گفته است: «در مواجهه با ما که کار ثبت عکس را انجام میدادیم، همیشه با ناراحتی میگفت، «نگیر، نگیر!» گاهی حتی کار به برخوردهای شدید و تند میرسید. البته بعدش از ما دلجویی میکرد. یکبار بعد از این اتفاق، صورت مرا بوسید و گفت: بوسیدمت که بدانی دوستت دارم، مثل پسرم. اما من هم معذوریتهایی دارم ...»
این عکاس همچنین درباره یکی از خاصترین و بهیادماندنیترین عکس هایی که از حاج قاسم گرفته، گفته است: «یکی از مشهورترین عکسهایی که از حاج قاسم گرفتم، در مراسم دانشآموختگی افسران در دانشگاه امام حسین (ع) بود. آن عکس، حاج قاسم را در موقعیتی نشان میدهد که ایشان در مقابل مقام معظم رهبری، یک دستشان را بهنشانه احترام نظامی، کنار سر گرفته و دست دیگرشان را به نشانه ارادت و احترام قلبی، روی سینه گذاشتهاند. شاید این، خلاف عرف نظامی بود اما نشاندهنده ادب و ارادت قلبی ویژه و تواضع خاص مالک اشتر نسبت به فرمانده کل قوا بود. آن عکس، خیلی دیده شد و دستبهدست چرخید و مشهور شد.»"ایسنا"