چاپ سری جدید فصلنامه المپیک را از دو هفته قبل آغاز کرده بودیم تا بتوانیم همچون گذشته گوشه ای از زحمات روسا،مربیان و قهرمانان تیم های ملی اعزامی به بازیهای آسیای اینچئون را به تصویر بکشیم.به همین منظور برای والیبال هیچ نامی برای ما آشناتر و دوست داشتنی تر از حسین معدنی نبود سرمربی اسبق تیم ملی والیبال و مربی فعلی آن که انصافا چه آن زمانی که به عنوان پاسور در خدمت تیم ملی والیبال بود و چه در زمان مربیگری صادقانه با تمام وجود برای سربلندی ایران در عرصه بین المللی درخشید لذا به رغم دست و پنجه نرم کردن با بیماری از وی خواهش کردیم تا در خصوص حضور والیبال ایران در بازیهای آسیایی اینچئون یاداشتی برای ما بنوسید و وی با کمال خوشرویی آن را پذیرفت و آن یاد داشت در حال حاضر به عنوان آخرین یادگار این عزیز در ماهنامه المپیک چاپ شده و بنا به در خواستهای مکرر عزیزان و اصحاب رسانه آخرین یاددشت وی را بر روی خروجی سایت کمیته قرار دادیم تا یادی از این مربی اخلاق مدار و فنی کشورمان کرده باشیم.روحش شاد نامش گرامی باد.
مرحوم حسین معدنی: با طلای اینچئون،تلخی گوانگجو را فراموش می کنیم
چهار سال قبل زمانی که من خودم سکان هدایت تیم ملی والیبال را برعهده داشتم با آمادگی بسیار خوبی پا به رقابت های آسیایی گوانگ جو گذاشتیم جایی که توانستیم با تمام شایستگی ها به مقام دوم برسیم. ما 7 برد سه بر هیچ داشتیم و تنها در بازی فینال برابر ژاپن 3 بر یک بازنده لقب گرفتیم که برای مان شکست تلخی بود چراکه همه قهرمانی را از خود می دانستیم و به نوعی غافلگیر شدیم و بازی از دست مان در رفت. نکته جالب آن دوره هم این بود که همه کاروان تیم ما را تحسین می کردند آنهم بخاطر نظم و انضباطی بود که داشتیم با اینکه دوم شدیم اما خاطره تخی بود چون قهرمانی برازنده ایران بود.
خیلی ها اعتقاد دارند که شکوفایی والیبال ایران از همین سال 2010 و بازی های گوانگجو استارت خورد اما نظر شخصی من این است که ایران از کمی قبل تر یعنی از 2008 که در کاپ آسیا قهرمان شدیم و پس از آن در 2009 راهی قهرمانی جهان شدیم این اتفاق خوشایند در والیبال ما رخ داد و پس از آن با ورود ولاسکو این خودباوری به تیم تزریق شد که ایران هم می تواند نه تنها در آسیا آقایی کند بلکه در جهان هم بدرخشد. حضور ولاسکو تاثیر خوبی بر والیبال ایران گذاشت چراکه در دنیا شناخته شده بود و توانست این باور را هم به بازیکنان تلقین کند که آنها هم می توانند شناخته شوند و در سطح اول دنیا رقابت کنند. البته بازیکنان خوبی هم داریم که به تفکرات ولاسکو عمل کردند و با برنامه ریزی خوبی که از طرف فدراسیون صورت گرفت الان والیبال ایران به جایی رسیده که آسیا برای آن کوچک است. والیبال از دوره گذشته بازی های آسیایی تا این دوره از رقابت ها رشد غیرقابل باوری داشته است به گونه ای که حریفان آسایی الان از رویارویی با ایران وحشت دارند همان هایی که روزی برای ما شاخ و شانه می کشیدند. نکته که در رابطه با والیبال آسیا و رقیبان آسیایی باید به آن اشاره کرد این است که والیبال ایران در طی این سال ها به سمت والیبال نوین رفته است اما دیگر حریفان آسیایی همان والیبال قدیم را بازی می کنند که البته گاها هم جواب می گیرند و در همین لیگ جهان هم توانسته اند به پیروزی برسند.
به هر حال با این شرایط مدال طلا باید برای ایران باشد اگرچه ما راه سختی داریم و باید از قهرمانی جهان که در لهستان برگزار می شود راهی کره جنوبی شویم و شاید خستگی ناشی از این رقابت ها روی بازیکنان تاثیر بگذارد اما اگر در حد نام خودمان بازی کنیم مدال طلا برای ایران خواهد بود. به نظر من سخت ترین حریف ایران هم ژاپن و کره جنوبی خواهند بود. به هر حال کره میزبان است و مربی مثل پارک کی وون دارد که سال ها در ایران بوده و به والیبال ما آشنایی دارد. از آنطرف هم ژاپن بسیار تلاش کرده و در رقابت های قهرمانی جهان هم حضور ندارد برای همین زمان کافی دارد تا برای بازی های آسیایی آماده شود برای همین هم نباید این رقیبان را دست کم گرفت و با تمام توان روبروی آنها ظاهر خواهیم شد تا انشاالله برای اولین بار مدال طلا را بدست آوریم و تلخی دوره گذشته را فراموش کنیم.