دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان و حدیثی از امیرالمومنین علی(ع)؛ به یاد آرید که لذّتها تمام شدنى است و پایان ناگوار آن بر جاى ماندنى.

اَللّهُمَّ زَیِّنّى فیهِ بِالسَِّتْرِ وَالْعَفافِ وَاسْتُرْنى فیهِ بِلِباسِ الْقُنُوعِ وَالْکِفافِ وَاحْمِلْنى فیهِ عَلَى الْعَدْلِ وَالاْنْصافِ وَ امِنّى فیهِ مِنْ کُلِّ ما اَخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَةَ الْخاَّئِفینَ.

خدایا در این ماه مرا به زیور پوشش از گناه و پاکدامنى بیاراى و جامه قناعت و اکتفا به مقدار حاجت را به برم کن و وادارم کن در این روز به عدالت و انصاف و ایمنی‌ام بخش در آن از هر چه که از آن مى‌ترسم به نگهدارى خودت اى نگهدارنده ترسناکان. 
 
قالَ أَمیرُالمُؤْمِنینَ عَلِىُّ بْنُ أَبیطالب(علیه السلام):
پایان ناگوار گناه
«أُذْکُرُوا انقِطاعَ اللَّذّاتِ وَ بَقاءَ التَّبِعاتِ.»
به یاد آرید که لذّتها تمام شدنى است و پایان ناگوار آن بر جاى ماندنى.