طی چند سال اخیر تکواندو در میان کشورهای آمریکای جنوبی رشد کرده و می توان گفت تبدیل به رقابی خطرناکی برای تکواندو کاران آسیایی و اروپایی شده اند که سیلوای برزیلی یکی تکواندو کاران خوب این قاره است.
به گزارش روابط عمومی کمیته ملی المپیک؛برزیل طی چند سال اخیر سرمایه گذاری خوبی در رشته های رزمی همچون جودو و تکواندو کرده و با توجه به میزبانی دور بعدی المپیک بدون تردید به دنبال مدال در رشته تکواندو است که قطعا از تجریبات دیگو سیلوا در دوره بعد چه به عنوان مربی با توجه به افزایش سن تا المپیک 2016و یا احتمالا مسابقه دهند استفاده خواهد کرد.
مبارزی از سرزمین قهوه
دیگو سیلوا: 1982/03/07
یکی از باتجربه ترین ها در وزن 68- کیلوگرم است. این برزیلی سیه چهره اولین بار با مدال برنز نوجوانان جهان در استانبول 98 خود را مطرح کرد.
سیلوا در مسابقات جهانی هم حضوری فعال داشت اما هیچ وقت نتیجه لازم را بدست نیاورد. دیگو در ججو 2001 از دور مسابقات جهانی کره حذف شد. در پارتن کرش 2003 هم تا پای سکو پیش آمد اما آنجا 10 – 11 به مارک لوپز باخت. نماینده وزن دوم برزیل از مارک لوپز خاطره خوشی ندارد چون در انتخابی المپیک پکن هم مغلوب این آمریکایی شد. سیلوا در مسابقات کسب سهمیه منچستر ابولبیده اردنی را 5 – 5 برد اما بعد صفر – 3 مغلوب مارک لوپز شد. از جمله مدالهای این 68 کیلویی برزیلی می توان به طلا و نقره مسابقات انتخابی المپیک 2004 در پان آمریکن و نقره قهرمانی این منطقه در سال 2006 اشاره کرد.
دیگو وقتی سهمیه حضور در المپیک آتن 2004 را بدست آورد به هادی ساعی در بازی دوم خود 6 – 8 باخت اما بعد از آن کارلو مولفتا ایتالیایی را شکست داد. بعد نوبت به گابریل ساگاستوم آرژانتینی رسید که مقابل او 10 – 12 زانو بزند. سیلوا فاصله ای تا مدال برنز المپیک 2004 گذاشت که در دیدار رده بندی 7 – 12 به سونگ کره ای باخت تا دستش خالی بماند.
دیگو در سالهای 2009 و 2011 دو مدال طلای یونیورسیاد بلگراد و جهانی ارتش های برزیل را هم به کارنامه خود افزود. او در بلگراد مبارزه پای فینال را از ترانس جنینگز آمریکایی بعد از تساوی یک – یک برد و فینال وقتی برایش شیرین شد که با یک امتیاز اختلاف لی سون کره ای را شکست داد.
سیلوا در فینال مسابقات ارتش های سال 2011 هم عباس شیخی را 2 – یک مغلوب کرد تا طلا بگیرد.
سیلوا برای اینکه مجوز حضور در المپیک لندن را بدست آورد، در رقابتهای انتخابی باکو پس از اینکه مسابقه پای فینال را یک – 13 به سروت تزگول ترک باخت؛ 5 – 3 نونز اسورنهیو مکزیکی را برد و سوم شد تا مسافر المپیکی شود.
خصوصیات فنی: قدرت بدنی خوبی دارد و معمولاً از همین حربه برای شکست دادن حریفانش استفاده می کند.
دیگو همیشه در مقابل حریفان «ظریف کار» با بهره گیری از قدرت بدنی اش پیروزی می شود مگر اینکه به سد مبارزانی بخورد که از کشاندن مبارزه به درگیری ها واهمه نداشته باشند. به همین دلیل هم معمولاً در دیدار با حریفان ایرانی با توجه به جنگنده بودن آنها دچار مشکل می شود. راه تقابل با حریفانی مثل دیگو مشخص است. در مبارزه برابر سیلوا باید یک بار درگیر شوی و بار دیگر به اصطلاح تکواندویی ها «خالی» کنی تا استراتژی اش به هم بریزد. فراموش نشود که این برزیلی ضربات چپ و راست عقب های خیلی خوبی دارد و برای باخت به شیاپچانگ نمی آید حتی اگر قهرمان المپیک و یا جهان باشید.