محمدعلی خجسته پوربیرنگ(1386- 1310)
کشتی آزاد
برنده نشان نقره بازی‌های المپیک 1956

تاریخ زندگی محمدعلی خجسته‌پور بیرنگ، قهرمان نام‌آور کشتی ایران، را از انجا ورق می‌زنیم که پدرش، حسین خجسته‌پور، و خانواده‌اش قبل از شعله‌ور شدن جنگ دوم جهانی، از سرزمین اجدادی خود در قهرمان شیرپرور آذربایجان، به تهران کوچ کردند و در نواحی جنوبی تهران ساکن می‌شدند، خانه‌ای در محله وزیر دفتر خیابان شاپور خریداری کردند. محمدعلی، فرزند اول خانواده، که متولد اول تیرماه 1310 بود، در آن روزگار کودکی بیش نبود. او و هشت خواهر و برادر دیگرش در همین خانه و همین محل بزرگ شدند و پرورش یافتند.
نوجوانی
در مهرماه سال 1317، محمدعلی در یکی از دبستان‌های خیابان شاپور، دوره ابتدایی را شروع کرد.
مربیان برجسته
چهارده ساله بود که به عضویت زورخانه پولاد، که مسئولیت آن با اقای حسین شریف رضی‌زاده، (معروف به رضی‌خان)بود، در آمد. در آنجا با محمود نامی آشنا شد که از بستگان آقای حمید محمودپور بود. اقای محمودپور، یکی از قدیمی‌ترین مربیان کشتی، فنون این رشته را در ترکیه فرا گرفته بود و از اولین دوره مسابقه‌های قهرمانی ایران(1318) به بعد، زحمات زیادی را برای این ورزش کشید و در کنار صاییم اریکان، معروف به صاییم بیک(ترک) مربی تیم ملی کشتی ایران،‌به تعلیم قهرمانان مشغول بود. محمودپور گرچه از قهرمانان مشهور و طراز اول نبود، اما علاقه و افری به کشتی داشت و به زیر و بم فنون آن وارد بود و مشوق خوبی برای محمد علی خجسته‌پور شد.
بیست مسابقه
خجسته‌پور برای عضویت در تیم ملی ایران، به منظور شرکت در بازی‌های المپیک 1956 ملبورن بیست کشتی گرفت.
وی با ناراحتی می‌گوید:«شاید بیش از بیست کشتی گرفتم و دست آخر گفتند باید با محمود ملاقاسمی، قهرمان جهان و المپیک هلسینکی، کشتی بگیرم. ملاقاسمی تا آن موقع فقط تمرین کرده و مسابقه‌ای نداده بود و بالاتر اینکه فقط یک بار وزن خود را کم کرد. به هر صورت، جای بحث برای این دستورالعمل‌ها و امریه‌ها نبود. تصمیم گرفته بودند و من هم باید برای عضویت درتیم، در مقابل ملاقاسمی قرار می‌گرفتم. من در این کشتی، به لطف جوانی و تمرینات سنگین و انجام مسابقه‌های پی‌درپی، کاملا اماده بودم و توانستم در سگک، کنده او را بکشم و برنده این مسابقه شوم و به عضویت تیم ملی المپیک ایران درآیم. در این زمان، من سومین نفر بودم که در دسته 52 کیلو برای المپیک انتخاب می‌شدم؛ منصور رئیسی در المپیک 1948، محمود ملاقاسمی در المپیک 1952 و من در المپیک 1956 و جالب اینجاست که ما سه نفر، پشت سر هم و پله‌پله صعود کردیم. بدین ترتیب که رئیسی رتبه چهارم را کسب کرد. ملاقاسمی برنده نشان برنز شد و من صاحب نشان نقره شدم.

مربیگری
در سال 1348، خجسته‌پور به عنوان مربی، تیم ایران را در مسابقه‌های جام تفلیس رهبری کرد. در این مسابقه‌ها، شاگردان خجسته‌پور موفق شدند دو نشان طلا(قربانی و جهانگیر عبدالباقر) چهار نشان نقره(ابراهیم جوادپور، محمود دهدشت، قدیر یعقوبی و فیلایی) و یک نشان برنز(فرهنگ‌دوست) کسب کنند.
فوت ناگهانی
در اواخر سال 85 خجسته‌پور که از بیماری قلبی رنج می‌برد به اتفاق همسرش برای دیدار فرزندانش و معالجه به امریکا رفتند. متاسفانه ابتدا خانم کریم‌پور و چهل روز بعد خجسته‌پور دارفانی را وداع گفتند.روحش شاد نامش گرامی باد.
عناوین و افتخارات و محمد علی خجسته‌پور بیرنگ
بازی‌های المپیک
1956 ملبورن، استرالیل  نشان نقره(دسته 52 کیلوگرم)
مسابقات جهانی
1959 تهران  رتبه چهارم(دسته 52 کیلوگرم)
جشنواره‌های بین‌المللی
1955 ورشو، لهستان نشان برنز(دسته 52 کیلوگرم)
1958 صوفیه،‌بلغارستان نشان نقره
مسابقه‌های قهرمانی ایران
1331 تبریز نشان طلا(دسته اول
1333 مشهد نشان طلا(دسته اول)
1334 قزوین نشان نقره(دسته اول)