محمود ملاقاسمی تبریزی(1308 )
کشتی آزاد و فرنگی
برنده نشان برنز بازی‌های المپیک 1952
محمود ملاقاسمی تبریزی در سال 1308، در کوچه افشارها، زیرگذر تقی‌خان، در محله سنگلج تهران، که اکنون به پارک شهر تبدیل شده است، به دنیا آمد. پدر محمود، حاج اکبر، که به شغل کفاشی اشتغال داشت،به غیر از او که فرزند اول خانواده بود، دو پسر و چهار دختر دیگر هم داشت. محمود در نوجوانی پدرش را از دست داد و چون فرزند ارشد خانواده بود برای امرار معاش باید تلاش می‌کرد.
علاقه به ورزش
محمود از بچگی به ورزش علاقه‌مند بود و در مدرسه، در اکثر رشته‌های ورزشی، تمرین می‌کرد. دویدن، فوتبال و والیبال را در مدرسه آموخته و در اکثر رشته‌های ورزشی، تمرین می‌کرد وی در این زمینه می‌گوید:«... من به جهت جثه کوچک، ریز نقشی و فرزی، مورد توجه بودم و از بچگی خمیرمایه ورزش در من بود. یادم می آید وقتی در فوتبال یا والیبال می‌خواستیم تمرین کنم، هنگام یارگیری، بچه‌ها سر انتخاب من همیشه دعوا داشتند.»
هجده ساله بود که یکی از دوستانش به نام حسن آقا گودرزی، که در سبزه میدان بساط داشت، به او پیشنهاد کرد به ورزش بپردازد. حسن آقا مردی متدین و با ایمان بود. ظهرها، وقت نماز، روپوشی روی بساط خود می‌کشید و قبل از صرف ناهار، نمازش را می خواند و سپس تا غروب به کار مشغول می‌شد و بعد از کار روزانه، برای ورزش به باشگاه می‌رفت. محمود، مجذوب اخلاق، رفتار و گذشت و محبت این دوست و همکار خود شده بود، لذا پیشنهادش را پذیرفت و روزی به اتفاق او به باشگاه پولاد در خیابان شاهپور رفت. حالا بهتر است داستان را از زبان خود محمود آقا بشنویم:
ورود به باشگاه
«.... در 18 سالگی به باشگاه رفتم. در آن زمان، تیم کشتی ترکیه که به تهران آمده بود. تمام کشتی‌گیران ما را شکست دادند و رفتند و من در همان وقت، احساس بدی پیدا کردم. به غرورم لطمه خورده بود؛ در حالی که هنوز کشتی را تمرین نکرده بودم. تصمیم گرفتم با جدیت، کشتی را دنبال کنم و فکر می‌کردم که قهرمانان ما باید قادر باشند پشت حریفان خارجی را به تشک بچسبانند.
شرف و حیثیت قهرمانی
«پس از آن، در مسابقات انتخابی با شرکت حریفانی چون کریم رحیمی، خسرو کریم‌خانی، مهدی یعقوبی، جبار بایرام جهانی و شعبان بابااولادی،من موفق شدم رتبه اول را کسب کنم. دیگر در محافل کشتی همه جا صحبت از این بود که یک بچه سیاه آمده و پشت همه را به خاک رسانده است.
نخستین سفر خارجی
«برای شرکت در مسابقات سوئد، من در وزن 52 کیلو،همراه علی سعادت و علی غفاری،به سرپرستی شادروان معروفخانی، به مسابقات اعزام شدیم. آنجا نه مربی داشتیم و نه کسی به ریزه‌کاری‌های جدول وارد بود و نه اینکه به زبان خارجی تسلط داشتیم، به همین جهت، در مقابل حق‌کشی‌ها حرف زیادی برای گفتن نبود.مثلا در همین مسابقه، من سه کشتی را بردم و فقط در مقابل یوهانسون سوئدی باختم ولی مرا چهارم اعلام کردند! در این سفر، دیداری هم از اسلو داشتیم و من در آنجا هم برنده شدم. سال بعد، تیم ایران به مسابقات جهانی که در هلسینکی(فنلاند)برگزار می‌شد، اعزام شد و من جزو نفرات تیم انتخاب شدم. در اینجا باید به یک موضوع اشاره کنم؛ مسئولان ورزش و سرپرستان تیم‌های ورزشی که به خارج اعزام می‌شدند،همگی یک نوع ترس از خارجیان داشتند و آنها را بزرگ و ما را کوچک تصور می‌کردند و فکر می‌کردند جوانان ایران توان مبارزه با آنان را ندارند و با قهرمانی و کسب مدال جهانی یا المپیک خیلی فاصله دارند. البته علت آن،دوری از مسابقات و تماس‌های بین‌المللی، و عدم اعتماد به نفس خودشان بود. بزودی، این نگرانی برطرف شد، زیرا قهرمانان وزنه‌برداری و کشتی ما روی سکوهای قهرمانی قرار گرفتند و رقبای سرسختی برای تیم‌های قوی جهان شدند که از تلاش و همت قهرمانان و پیشکسوتان ناشی می شد و در حال حاضر صاحب نام آورترین قهرمانان جهان و المپیک هستیم. خدا را شکر که کار گذشتگان پرثمره بوده و امیدوارم مسئولان کنونی هم با بهره‌گیری از ثمره و نتایج درخشان قهرمانان گذشته، راه را برای جوانان برازنده ایران هر چه بیشتر همواره سازند
مسابقه‌های جهانی
«تیم کشتی ما در مسابقات جهانی 1951، یعقوبی، مهدی مقرب، توفیق جهانبخت، مجتبوی، تختی، زندی، وفادار و من تشکیل می‌دادیم».
هلسینکی 1952
«در بازی‌های هلسینکی، تیم کشتی ایران صاحب پنج نشان شد، که دو نشان نقره به گیوه‌چی و تختی رسید و من و توفیق و مجتبوی، به نشان برنز دست یافتیم».
آموزش
«بعد از این موفقیت در بازی‌های المپیک، روزی یکی از دوستان عزیزم،به نام آقای عنایت‌الله ضیائی، مدیر باشگاه ورزشی فردوسی، که باشگاهش در خیابان امیریه،چهارراه معزالسطان قرار داشت. به دیدنم آمد و به من پیشنهاد کرد که هفته‌ای سه روز به باشگاه او بروم و سرپرستی کشتی و مربیگری آن را به عهده بگیرم. باشگاه فردوسی، یکی از باشگاه‌های فعال آن زمان و شاید سومین باشگاه آن روز کشور بود. من پیشنهاد او را قبول کردم و پس از چند ماه فعالیت و تمرین دادن، قهرمانان شایسته‌ای، نظیر اکبر حیدری، قهرمان المپیک، فیروز آلرلوزاده(علیزاده) قهرمان جهان، رسول میر مالک، حسین ابراهیمیان و چند نفر دیگر، که هر یک در عرصه مسابقات بین‌المللی قدرت نمایی کردند. به جامعه وزش کشور و کشتی ایران تحویل دادم.»
داور ممتاز بین‌المللی
«پس از چند سال که در کسوت مربیگری فعالیت کردم، به جرگه داوران پیوستم و با تلاش، به افتخار داوری ممتاز جهانی نایل شدم و در مسابقات کشتی بازی‌های المپیک و جهانی، قضاوت کردم».
عناوین و افتخارات محمود ملاقاسمی تبریزی
بازی‌های المپیک
1952 هلسینکی، فنلاند نشان برنز (دسته 52 کیلوگرم)
مسابقات جهانی
1950استکهلم، سوئد رتبه پنجم(کشتی فرنگی)(دسته 52 کیلوگرم)
1951 هلسینکی، فنلاند نشان نقره(دسته 52 کیلوگرم)
مسابقات قهرمانی ایران
1329 تهران نشان طلا(وزن اول-کشتی ازاد)
نشان طلا(وزن اول- کشتی فرنگی)
1330 اراک نشان طلا(وزن اول-کشتی فرنگی)