​
ابراهیم جوادپور(جوادی) ( - 1322)
کشتی آزاد
برنده نشان برنز بازی‌های المپیک 1972
برنده چهار نشان طلای مسابقات جهانی 1969، 1970، 1971  و 1973
برنده دو نشان طلای بازی‌های آسیایی  1970 و 1974
ابراهیم جوادپور، معروف به جوادی، یکی از باامتیازترین کشتی‌گیران آزاد ایران است که در طول دوران ورزشی خود، برنده چهار نشان طلا در مسابقه‌های جهانی دو نشان طلا از بازی‌های آساییی و یک نشان برنز از بازی‌های المپیک شده است. او در عین حال، یکی از قربانیان بزرگ حق‌کشی در صحنه مسابقه‌های کشتی بازی‌های المپیک است.
خیابان شاهپور محله مختاری، محل تولد و پرورش بسیاری از قهرمانان نام‌آمور ورزش‌های کشتی و وزنه برداری ایران است. ابراهیم هم در همین محله متولد شده است. پدر او، اصغر جوادپور، از کارمندان وزارت کار و از اهالی  قزوین بود و به همین علت جوادپور، چند سال اول کودکی خود را در این شهر گذراند و بعدها خانواده او به تهران آمد.
کودکی و نوجوانی
ابراهیم که متولد ششم مرداد سال 1322 است. در هفت سالگی در دبستان رازی، واقع در خیابان شاهپور به تحصیل مشغول شد و تا کلاس چهارم ابتدایی را در این مدرسه درس خواند. در سال 1322، پدرش به کرج منتقل شد و ابراهیم نیز از کلاس پنجم دبستان تا نهم را در این شهر به تحصیل ادامه داد. در این موقع ابراهیم جوادپور با جثه کوچکش به ورزش علاقه‌مند شده بود و ضمن پرداختن به ورزش‌های معمول بین نوجوانان 16- 15 ساله، مثل فوتبال و والیبال، به کوه‌نوردی و اسکی کردن روی تپه‌های اطراف کرج تمایل نشان می‌داد. او بیش از هر ورزش دیگری، به کشتی علاقه داشت و تفریح او و برادانش در منزل این بود که روی تشک‌های خواب با یکدیگر سرشاخ و گلاویز شوند.
محل سکونت خانواده جوادپور،  خلج‌آباد کرج بود. ابراهیم تعریف می‌کند که چگونه در یک مسجد نیمه کاره محله، کاه و علف‌ها را جمع می‌کردند و با ملحفه‌ای که از مادرش می‌گرفت،‌روی علف‌ها و کاه‌ها را می‌پوشاندند و به اصطلاح تشک کشتی درست می‌کردند و بدون راهنما و مربی با برادران و بچه‌های محل، به تمرین کشتی و رد و بدل کردن فنون ابتدایی می‌پرداختند.
انگیزه
مسابقه‌های جهانی کشتی که در سال 1338(1959)در ایران برگزار شد و تهران میزبان آن بود، در جوانان علاقه‌مند به کشتی،‌انگیزه زیادی ایجاد کرد.
نوجوانی
علاقه جوادپور به کشتی هر روز بیشتر می‌شد. او با توجه به کشتی‌های دلاور مردان ایران، چون تختی و حبیبی، بیش از پیش به این ورزش علاقه‌مند گردید. وقتی امکان عضویت او در باشگاهی در شهر کرج پیدا شد، او به خاطر جثه کوچک و وزن کم بدنش، جسارت لازم را برای حضور در باشگاه و تمرین کشتی نداشت و به قول معروف، خجالت می‌کشید لخت شود! خود جوادپور در این باره می‌گوید:«‌من از لحاظ بدنی،‌کوچک بودم و خجالت می‌کشیدم که به باشگاه بروم. در آن موقع، وزن من 42کیلوگرم بود. در آن سال‌ها، مسابقه‌های تشویقی کرج برگزار می‌شود که عنوانش جام شیخ بهایی بود. که این شیخ بهایی آن وقت شهردار کرج بود. دو سه بار رفتم ثبت‌نام کنم؛ اما چون خجالت می‌کشیدم این کار انجام نشد تا اینکه دو سه نفر از دوستان، مرا تشویق به شرکت در مسابقه کردند. و مرا با خود بردند و بالاخره طلسم شکسته شد و به اتفاق دوستان به عضویت باشگاه درآمدیم. این باشگاه،‌بعدا به نام جهان پهلوان تختی نامگذاری کرد. در آن زمان اوزان کشتی از 52 کیلوگرم شروع می‌شد و دسته 48 کیلویی‌ها اختصاص به مسابقه‌‌های آموزشگاه‌ها داشت. وزن من به این دسته هم نمی‌رسید و من به شش کیلوگرم وزن اضافه احتیاج داشتم».
طلاهای جهانی و آسیایی
جوادپور به مسابقه‌های جهانی 1969 ماردل پلاتا(آرژانتین) اعزام شد. او در مسابقه نهایی به مصاف دیمیتریف رفت و در میان بهت روس‌ها توانست این حریف قدر را با امتیاز 7 بر 2 شکست دهد و صاحب نشان طلا شود. صحنه بعدی مبارزه ششمین دوره بازی‌های آسیایی 1970 بانکوک بود که حریفانی ژاپنی و کره‌ای خود را به زیر کشید و بار هم صاحب نشان طلا شد.
قبل از بازی‌های بانکوک وزن بدن ابراهیم یک‌باره به 60 کیلو رسید و گیوه‌چی، مربی تیم تقریبا از او قطع امید کرد، اما جوادپور با اراده‌ای خلل ناپذیر تصمیم گرفت با یک رژیم غذایی و تمرین، این 12 کیلوگر اضافی را بکاهد.
در سال‌های 1975 و 1971 در دو مسابقه جهانی که یکی در ادمونتون(کانادا) و دیگری در صوفیه(بلغارستان) برگزار شد، ابراهیم جوادپور توانست تمامی حریفان را به زانو درآود و در هر دو مسابقه، صاحب نشان طلا شود. در مسابقه‌های جهانی سال 69، 70 و 71 جوادپور در اوج قدرت تکنیک و چالاکی بود. در حمله به حریفانی، از حبیبی سرمشق سرعت و چالاکی گرفته بود و از عبدالله موحد یک الگوی تمام عیار برای خود ساخته بود. او درمسابقه‌های نهایی این سه دوره مسابقه جهانی در مجموع 39 امتیاز از حریفان گرفت و در مقابل سه امتیاز واگذار کرد. در ماردل پلاتا نیکولوف بلغاری را با امتیاز یازده بر یک شکست داد و یک نشان دیگر طلا به جمع نشان های خود افزود.
خاطره
وی می گوید:«سخت‌ترین و تلخ‌ترین دوران ورزش قهرمانی من ، در المپیک مونیخ و در پای سکوی قهرمانی و هنگام توزیع نشان‌ها اتفاق افتاد؛ جایی که رومان دیمیتربوف، کسی که مغلوب شده بود بر سکوی قهرمانی ایستاد و طلای پرارزش المپیک را که حق من بود، بر سینه آویخت. دیمیتربوف، با آنکه به من باخته بود. با توجه به اینکه حریف بلغاری را شکست داده بود. زمانی می‌توانست به نشان طلای المپیک دست یابد که دست بلغاری مقابل من به عنوان کشتی‌گیر پیروز بالا برو و این مهم، به نفع روس‌ها تمام شد و من پس از سه بار کسب عنوان قهرمانی جهان، نشان برنز گرفتم.
وقتی روی سکوی سوم ایستادم، از شدت ناراحتی فقط گریه می‌کردم. هیچ وقت خاطره تلخ اجحافی که از سوی داوران در حق من شد. از ذهن و خاطر من بیرون نمی‌رود و من همواره، افسوس نشان طلای المپیک را می‌خورم.
بدین گونه، جوادپور به نشان برنز بازی‌های المپیک دست می‌یابد و نشان طلا را از کف می‌دهد و مسابقه‌های کشتی بازی‌های المپیک مونیخ را سخت‌ترین و تلخ ترین دوران ورزش قهرمانی خود می‌داند.

عناوین و افتخارات ابراهیم جوادپور(جوادی)
بازی‌های المپیک
1972 مونیخ،‌آلمان نشان برنز(دسته 48 کیلوگرم)
مسابقه‌های جهانی
1969 ماردل پلاتا،‌آرژانتین  نشان طلا(دسته 48 کیلوگرم)
1970 ادمونتون، کانادا  نشان طلا (دسته 48 کیلوگرم)
1971 صوفیه، بلغارستان نشان طلا (دسته 48 کیلوگرم)
1973 تهران نشان طلا(دسته 52 کیلوگرم)
بازی‌های آسیایی
1970 بانکوک، تایلند نشان طلا (دسته 48 کیلوگرم)
1974 تهران نشان طلا (دسته 52 کیلوگرم)
جام‌های مختلف
1969 تفلیس، شوروی نشان نقره(دسته 48 کیلوگرم)
1970 زاکوپان، لهستان نشان طلا (دسته 48 کیلوگرم)(جام تاتراس)
1970 تفلیس، شوروی نشان نقره(دسته 48 کیلوگرم)
1972 وارنا، بلغارستان نشان نقره(دسته 52 کیلوگرم)(جام دانکولف)
1974بغداد، عراق نشان طلا(دسته 52 کیلوگرم)
1974 لاس پالماس، اسپانیا در سکو قرار نگرفت(جام جهانی اسپانیا)
کاپ ایران
1348 تهران نشان طلا (دسته 48 کیلوگرم)
1349 تهران نشان طلا (دسته 48 کیلوگرم)
1351تهران نشان نقره(دسته 52 کیلوگرم)
1352تهران نشان طلا(دسته 52 کیلوگرم)